آشنایی با SSID

مخفف عبارت Service Set Identifier بوده و نامیست که مشخص کننده ی یک شبکه مبتنی بر استاندارد ۸۰۲٫۱۱ است. یک سرویس گیرنده شبکه، از AP ( از این به بعد به جای اکسس پوینت از AP استفاده می کنم) مربوط به شبکه، یک نام دریافت می کند که همان SSID است. بصورت پیش فرض SSID برای همه ی سیستم های اطراف ارسال می شود. به ارسال اطلاعات به کلیه ی سیستم های یک شبکه Broadcast  گفته می شود. نام SSID بصورت پیش فرض از جمله اطلاعاتی است که در وضعیت Broadcast قرار دارد. زمانی که وارد یک رستوران دارای اینترنت بی سیم می شوید در سیستمتان نام شبکه ی بی سیم موجود را می توانید ببینید. این نام همان SSID است که AP آن رستوران برای شما Broadcast می کند. در بیشتر موارد SSID هایی که مشاهده می شود نام پیش فرض کارخانه ای AP ( مثلا TP-LINK، LINKSYS،D-LINK )  است. اولین کار امنیتی که باید برای یک شبکه بی سیم انجام داد انتخاب یک نام منحصر به فرد برای AP است. تعداد کاراکتر های مورد استفاده برای SSID می تواند حداکثر ۳۲ کاراکتر باشد. پس از آنکه نام AP خود را تعیین نمودید باید آنرا از وضعیت Broadcast در آورید تا SSID برای همه ی افرادی که در محدوده شبکه شما هستند ارسال نشود. در این حالت کاربری که می خواهد به شبکه بی سیم متصل شود باید  SSID را بصورت دستی وارد کند.  AP آزمایشی ما برای انجام تنظیمات بهینه  TP-LINK بوده   و مراحل کار به شرح زیر است:

۱- در مرورگر خود ip مربوط به AP را وارد نموده و Login نمایید تا تنظیمات AP نشان داده شود.

۲- به دنبال گزینه ای با عنوان Wireless بگردید. در AP های TP-LINK این گزینه در بخش Interface Setup قرار دارد. SSID پیش فرض را به نام دلخواهی که قابل حدس زدن نباشد تغییر داده و آنرا از وضعیت Broadcast در آورید.

چگونگی اتصال به اینترنت

این روش جزو روش‌های قدیمی و ساده دسترسی به اینترنت است و با آن‌که سرعت بسیار کمی دارد (حداکثر 56 کیلوبیت در ثانیه) اما هنوز در مکان‌هایی که آنجا خبری از اینترنت پر سرعت نیست، مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای اتصال به اینترنت از این روش، به یک مودم Dial-Up نیاز خواهید داشت که امکان نصب داخل کیس یا قرارگیری بیرون کیس را دارد. این روش از خط تلفن استفاده کرده و به همین علت در زمان اتصال به اینترنت خط تلفن اشغال خواهد شد. این روش واقعا اقتصادی و بهینه نیست و می‌توان فقط آن را برای مناطقی توصیه کرد که آنجا دسترسی به اینترنت‌های پرسرعت وجود ندارد، زیرا هم باید هزینه تلفن پرداخت شود و هم هزینه اشتراک اینترنت.

ADSL

یکی از عمومی‌ترین روش‌های دسترسی به اینترنت، استفاده از ADSL است. در این روش نیز از خط تلفن برای انتقال اطلاعات استفاده می‌شود، اما نحوه کار با آن کمی متفاوت است. ارتباط صوتی روی تلفن فقط بخشی از طول موج فراهم شده توسط کابل مسی خط‌تلفن را مصرف می‌کند و بخش عمده‌ای از طول موج قابل استفاده روی خط تلفن آزاد می‌ماند. به همین علت می‌توان با استفاده از دستگاه‌های مخصوصی که در مخابرات و خانه به خط تلفن وصل شده است، به انتقال اطلاعات پرداخت و دسترسی به اینترنت را با سرعتی بالا فراهم کرد.

ساختار ADSL به نحوی است که سرعت دانلود اطلاعات بالاتر از سرعت آپلود آن است. مودم‌های ADSL نیز دارای انواع مختلفی است و عموما در انواع ساده و مجهز به اتصال Wi-Fi داخلی ارائه شده ‌است. مدل‌های ساده فقط از طریق یک کابل USB یا کابل شبکه به یک کامپیوتر وصل می‌شود. مدل‌های دارای اتصال Wi-Fi، این امکان را به شما می‌دهد که از طریق نوت‌بوک، تبلت یا گوشی هوشمند خود به صورت بی‌سیم به اینترنت وصل شوید. پس اگر هر یک از این وسایل را در اختیار دارید، حتماً به سراغ مدلی مجهز به اتصال Wi-Fi بروید.

WiMAX

به معنای "دسترسی به اطلاعات جهانی (یا همان اینترنت)، با استفاده ازامواج ماکروویو" (امواج الکترو مغناطیسی در طیف فرکانسی رادیویی) می باشد. تفاوت وایمکس و وای فای در سرعت بالاتر و ابعاد جغرافیایی بزرگتر تحت پوشش وتعداد بیشتری از کاربران می باشد.وایمکس توانایی ارائه خدمات در مناطقی که دارای محدودیت های فیزیکی از جمله زیر ساخت های سنتی سیمی هستند را دارا می باشد(مانند مناطق صعب العبور کوهستانی).وایمکس یک نسخه استاندارد از اترنت است که به عنوان یک جایگزین برای فن آوری هایی همچون مودم های کابلی DSLو لینک T1/E1در نظر گرفته شده است.

اتصال WiMAX نیز توانایی ارائه اتصال اینترنت با سرعت بالا (همانندADSL ) را دارد، ضمن این‌که به خط تلفن نیاز ندارد. در مقابل، وایمکس از امواج مخابراتی برای انتقال اطلاعات استفاده کرده و در نتیجه، همانند یک گوشی تلفن همراه که با آنتن دهی خوبی برای برقراری تماس با کیفیت نیاز دارد، وایمکس نیز باید آنتن‌دهی خوبی در محل استفاده داشته باشد.این ویژگی باعث می‌شود بتوان مودم وایمکس را با خود جابه‌جا کرد و هرجا که آنتن دهی خوبی وجود داشت از آن استفاده کرد. به همین دلیل شرکت‌های ارائه‌دهنده وایمکس مدل‌هایی مجهز به باتری داخلی نیز ارائه کرده‌اند تا کاربران بتوانند بسادگی آنها را جابه‌جا کرده و از اینترنت بهره ببرند.

مهم‌ترین دغدغه در استفاده از وایمکس بحث آنتن دهی آن است که می‌تواند تجربه‌ای خوب از دسترسی به اینترنت یا عذابی مطلق و شبانه روزی برایتان ایجاد کند! سرویس‌دهندگان برای کسانی که محل‌شان آنتن‌دهی نامناسبی دارد، مودم‌هایی با قابلیت نصب در بیرون از محیط داخلی ارائه می‌دهند که دارای آنتن‌های قدرتمندی است، اما این مودم‌ها دیگر قابل جابه‌جا شدن نیست و در ضمن باید یک کابل شبکه را از مودم به داخل خانه و به کامپیوتر بکشید. بیشتر مودم‌های وایمکس دارای اتصال داخلی Wi-Fi نیز است و به همین دلیل برای اتصال لپ تاپ، تبلت و گوشی هوشمند به اینترنت از طریق وایمکس، دچار مشکل نخواهید شد.

GPRS

اگر یک سیمکارت موبایل همراه اول یا ایرانسل دارید، می‌توانید به اینترنت از طریق GPRS نیز دسترسی داشته باشید. برای استفاده از سرویس GPRS روی سیمکارت باید تنظیمات آن را در گوشی خود وارد کنید. گاهی نیز با نصب سیمکارت در گوشی به‌طور خودکار این تنظیمات توسط مخابرات به گوشی ارسال می‌شود. (برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به سایت سازنده سیمکارت مراجعه کنید.)

در ضمن نسخه جدید GPRS که با نام EDGE نیز شناخته می‌شود نیز قابل استفاده است که از حداکثر سرعت 237 کیلوبیت در ثانیه پشتیبانی می‌کند (البته سرعت قابل دستیابی در سیمکارت‌های ایران بسیار پایین‌تر از این مقدار است). این اینترنت بیشتر برای استفاده توسط خود گوشی توصیه می‌شود و بالطبع برای استفاده از آن باید در منطقه‌ای با آنتن‌دهی مناسب قرار داشته باشید. در ضمن گوشی شما نیز باید توانایی پشتیبانی از فناوری GPRS را داشته باشد.

3G

این عبارت به معنای نسل سوم شبکه‌های مخابراتی است و اکنون شرکت های رایتل وهمراه اول و ایرانسل(در برخی مناطق) از آن پشتیبانی می‌کند. در آخرین نسخه از استاندارد نسل سوم شبکه‌های مخابراتی، حداکثر سرعت دانلود اطلاعات می‌تواند به 56 مگابیت در ثانیه نیز برسد (نوع گوشی مورد استفاده نیز در دسترسی به حداکثر سرعت و نحوه پشتیبانی از آن نیز تاثیرگذار است). اما حداکثر سرعتی که در شبکه 3G  در ایران ارائه می‌شود به مگابیت در ثانیه می‌رسد که البته برای استفاده از این سرعت نیز باید مدارک مورد نیاز آن را به ارائه‌کننده این سرویس ارائه دهید.

سرویس 3Gنیز به آنتن‌دهی مناسب نیاز دارد و در مناطق مختلف سرعت انتقال اطلاعات می‌تواند متغیر باشد. با این حال سرعت انتقال اطلاعات بسیار بیشتر از آن چیزی است که توسط GPRS یا یک اتصال DialUp تجربه می‌کنیم. کاربران این سری از اتصالات اینترنتی می‌توانند یک مودم3Gکه شبیه یک حافظه فلش بزرگ است تهیه کرده و با نصب سیمکارت درون آن و سپس اتصال به پورت USB کامپیوتر، دستگاه خود را از طریق اینترنت سیمکارت به اینترنت وصل کنند. 

NS یا Domain Name Server چیست؟

سامانه DNS مخفف عبارت Domain Name System می باشد نظامی سلسله‌مراتبی برای نام‌گذاری رایانه‌ها و دیگر منابعی است که به اینترنت یا شبکه‌های دیگر رایانه‌ای متصل می‌شوند. وقتی می خواهید وارد سایتی شوید ، باید آدرس وب سرور آنرا بدانید. آدرس وب سرور با IP مشخص میشود. اما به خاطر سپردن آدرس IP دشوار است. می توان به جای IP از domin name ها استفاده کرد. برای هر IP یک domin name در نظر گرفته شده است. مثلا IP آدرس گوگل 66.249.91.103 است. که شما برای دسترسی به گوگل میتوانید از ip یا آدرس www.google.com استفاده کنید. در حقیقت  DNS، IP addresses را به اسامی مشخص و ساده ترجمه می کند. مثلا وب سرور سایت yahoo می تواند 65.20.35.79 باشد. ( اعداد IP صرفا برای مثال است.) که می توان از طریق آدرس http://www.yahoo.com هم به آن دسترسی پیدا کرد. هم domain name و هم  IP address، کاربر را به یک وب سرور مشخص هدایت می کند ، اما domain name، هم برای استفاده ، و هم برای به خاطر سپردن به مراتب راحت تر است. بدون DNS کاربرها مجبور هستند برای وارد شدن به هر بخشی از اینترنت از اعداد خسته کننده IP address استفاده کنند. DNS ها ی شرکت توسعه مجازی عبارتند از: NS1.soccerandfootball.com NS2. soccerandfootball.com

چگونگی کانفیگ مودم در حالت بریج و ساختن کانکشن در ویندوز ویستا و 7

  

ساختن کانکشن اینترنت ADSL آن چنان کار سختی نیست اما خوب خیلی کار های دیگر از نظر ما آسان ولی برای خیلی از کاربران عمومی سخت است. در این مطلب تصمیم داریم چگونگی تنظیم مودم در حالت Bridged و ساختن کانکشن آن در ویندوز ویستا و ۷ را به شیوه گام به گام و تصویری آموزش دهیم. این مطلب در پاسخ به سوال یکی از کاربران سایت تهیه شده است.

معمولا مودم ها در دو حالت PPPOE و Bridged ست می شوند که گزینه اول نام کاربری و کلمه عبور بر روی مودم ست می شود و مودم به صورت خودکار عمل اتصال به اینترنت را انجام می دهد و دیگر نیازی به کانکشن ساختن برای آن نیست؛ و در گزینه دوم یک کانکشن نیز باید در ویندوز ساخته شود و هنگامی که نیاز دارید به اینترنت متصل شوید آن را Connect می کنید. یکی از مهمترین مزایا PPPOE نسبت به Bridged این است که در این حالت شما می توانید تعداد زیادی رایانه را به مودم وصل و از اینترنت استفاده کنید اما در حالت Bridged تنها یک رایانه می تواند به وب متصل شود. زیرا تنها شما یک بار می توانید به اشتراک خود در سرویس دهنده متصل شوید!

در ضمن طبق معمول تصاویر تنظیم مودم از روی مودم های شرکت سیسکو است و در باقی مودم ها هم تنها مکان این گزینه ها متفاوت است که با کمی گشت و گذار درون منو ها آن ها را خواهید یافت. روش تنظیم مودم هم به این صورت است که ابتدا مرورگر اینترنت خود را باز می کنید و در نوار آدرس IP زیر را وارد می کنید.

۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱

اکنون نام کاربری و کلمه عبور خود را وارد کنید. به صورت پیشفرض نام کاربری و کلمه عبور admin است. البته پیشنهاد می کنم حتما نام کاربری و کلمه عبور مودم خود را تغییر دهید.

حالا نوع اتصال خود را در حالت Bridged Mode Only قرار دهید (البته در مودم های دیگر ممکن است تنها عبارت Bridged تنها وجود داشته باشد که تفاوتی نمی کند و یکی هستند.)

برای VPI و VCI برای اکثر سرویس دهنده های اینترنت مانند صبانت عدد پیش فرض ۰ و ۳۵ است. اما این اعداد برای مخابرات ۸ و ۸۱ است. پس حتما از پشتیبانی سرویس دهنده خود این اعداد را درخواست کنید. اکنون تغییرات را ذخیره کنید و خارج شوید.

انواع تنظیم مودم Adsl و تفاوت آنها (BRIDGE , PPPOE)

برای اتصال به اینترنت از طریق مودم های ADSL، به طور عمومی دو روش کلی وجود دارد که کاربران، بسته به نیاز خود و با توصیه ارایه دهندگان اینترنت پرسرعت اقدام به انتخاب یکی از این روشهای معمول مینمایند.

در این مقاله سعی داریم تا تفاوتها و مزایا و معایب این دو روش را به اختصار توضیح دهیم:

اتصال به روش Bridge

این روش به طور معمول به صورت پیش فرض در اکثر مودم های ADSL در نظر گرفته شده است. در این روش برای اتصال به اینترنت، کافی است مودم را در حالت bridge  تنظیم نموده و آن را به سیستم متصل کنید، سپس برای اتصال به اینترنت بایستی در سیستم خود یک کانکشن pppoe  ساخته و پس از وارد کردن نام کاربری و کلمه عبوری که از شرکت دریافت کرده اید به اینترنت متصل شوید.

طریقه ساخت کانکشن pppoe  شبیه ساخت کانکشن معمولی در ارتباط dialup است که در این مقاله به طور کامل توضیح داده شده است.

هنگامی که شما بوسیله کانکشن pppoe از طریق سیستم خود به اینترنت متصل شدید، سیستم شما به صورت مستقیم و بدون واسطه در اینترنت قابل دسترسی و ارتباط میباشد.

دقت کنید که در این حالت فقط سیستمی که در آن کانکشن pppoe برقرار شده است به اینترنت متصل میشود و نه سیستمهای دیگر.

همانطور که در شکل ملاحظه میکنید سیستم به طور مستقیم (خط سبز رنگ) به اینترنت متصل است و مودم تنها نقش یک پل ارتباطی (bridge) را دارد.

اتصال به روش اتوماتیک

در این روش مودم ADSL  به گونه ای تنظیم میشود که کانکشن PPPOE  توسط خود مودم برقرار گردد. به این منظور شما بایستی نام کاربری و کلمه عبور خود را در تنظیمات مربوط به مودم وارد نمایید و دیگر نیازی به ساخت کانکشن در سیستم خود نخواهید داشت.

در حقیقت در این روش مودم به صورت اتوماتیک به اینترنت متصل میشود و سیستم شما از طریق کانکشنی که در مودم برقرار شده است به اینترنت متصل میگردد بنابراین سیستم شما در اینترنت به صورت مستقیم قابل دسترسی نخواهد بود.

در این روش کلیه سیستمهای که به مودم متصل میشوند امکان استفاده از اینترنت را خواهند داشت.

همانطور که در شکل مشخص است مودم مستقیما به اینترنت متصل شده و کلیه سیستمها از طریق مودم به اینترنت متصل خواهند شد

مزایا و معایب

حالت اتوماتیک (PPPOE)

 نام کاربری و کلمه عبور در تنظیمات مودم ثبت میشود.

 امکان اتصال همزمان چند کامپیوتر از طریق مودم.

 امنیت بالا به بدلیل عدم دسترسی به  سیستم به طور مستقیم از اینترنت.

 نیاز به تنظیمات خاص جهت ارتباط به سایتهای نظیر Torrent  و  نیز نرم افزارهای کنترل از راه دور  و ... که نیاز به دسترسی مستقیم به اینترنت دارند.

حالت Bridge

 نام کاربری و کلمه عبور باید در سیستم وارد شود

 تنها یک سیستم به طور مستقیم به اینترنت متصل میشود.

 امنیت پایین به دلیل ارتباط مستقیم، در این حالت شما بایستی از نرم افزارهای و آنتی ویروسهایی که دارای firewall  قوی هستند استفاده کنید: برای نمونه این صفحه را ببینید.

 اشکال یابی آسانتر به دلیل نمایش پیام خطاهای رخ داده در سیستم.